زوجدرمانی
زوجدرمانی شامل طیف وسیعی از مدلهای درمانی است که خواستار تغییر و اصلاح رابطهی همسران، با هدف افزایش رضایت زناشویی یا بهبود ناکارآمدیهای زناشویی هستند. ناکارآمدیهای زناشویی، گاهی به صورت پنهان در مشکلات و تعارضهای رابطهی همسران مشاهده میشود و گاهی به صورت پنهان، منجر به بروز نشانهها یا مشکلاتی در هر یک از همسران یا فرزندانشان میشود. در زوجدرمانی، تمرکز بر “رابطه” بهعنوانِ بیمار وجود دارد، نه زن یا شوهر؛ به عبارت دیگر زن و شوهرِ سالم هم، میتوانند سازندهی یک رابطهی زوجی ناکارآمد و دچار مشکل باشند. هرچند مسایل و مشکلات فردیِ هریک از همسران نیز از عوامل زمینهساز شکلگیری ازدواجهای ناکارآمد به شمار میرود. زوجدرمانگران به ارزیابی کاملی از همهی رفتارهای آسیبزا و سازگارانهی همسران میپردازند و با استفاده از روشهای درمانی مختلف به آنها کمک میکنند که با درک بهتری از یکدیگر، بتوانند برای بهبود رابطهشان، اهداف مناسبی را در نظر گرفته و در راستای دستیابی به آن اهداف، اقدام کنند. نتیجهی نهایی پیشرفت زوج در ایجاد رابطهای رشدیافته تر، سازگارانه تر و رضایتبخش تر است.
خانوادهدرمانی
خانوادهدرمانی شامل روشهای مختلفی است که ریشهی آسیبهای روانی را به جای فرد در سیستم خانواده جستجو میکند. حذف روشهای مداخله در خانوادهدرمانی، تغبیر در سیستم ارتباط خانواده است. در این روشِ درمانی اعتقاد بر این است که مشکل هر فرد را نمیتوان مستقل از بافت آن ارزیابی و درمان کرد. به عبارت دیگر نمیتوان از فرد انتظار داشت، تغییر کند، مگر اینکه سیستم خانواده هم تغییر کند. شیوههای مداخله در خانوادهدرمانی متفاوتند. در برخی شیوهها از همهی اعضای خانواده برای شرکت در تمام جلساتِ درمان دعوت میشود. در برخی دیگر در جلسات فردی به اعضای خانواده کمک میکنند تا بهتر بتوانند از عهدهی تعاملاتشان با سایر اعضای خانواده برآیند.