زوج‌درمانی

زوج‌­درمانی شامل طیف وسیعی از مدل­‌های درمانی است که خواستار تغییر و اصلاح رابطه­‌ی همسران، با هدف افزایش رضایت زناشویی یا بهبود ناکارآمدی­‌های زناشویی هستند. ناکارآمدی­‌های زناشویی، گاهی به صورت پنهان در مشکلات و تعارض‌­های رابطه­‌ی همسران مشاهده می­‌شود و گاهی به صورت پنهان، منجر به بروز نشانه­‌ها یا مشکلاتی در هر یک از همسران یا فرزندانشان می­شود. در زوج­درمانی، تمرکز بر “رابطه” به­‌عنوانِ بیمار وجود دارد، نه زن یا شوهر؛ به عبارت دیگر زن و شوهرِ سالم هم، می­توانند سازنده­‌ی یک رابطه‌­ی زوجی ناکارآمد و دچار مشکل باشند. هرچند مسایل و مشکلات فردیِ هریک از همسران نیز از عوامل زمینه‌­ساز شکل­‌گیری ازدواج­‌های ناکارآمد به­ شمار می‌­رود. زوج‌­درمان­گران به ارزیابی کاملی از همه‌­ی رفتارهای آسیب‌­زا و سازگارانه­‌ی همسران می­‌پردازند و با استفاده از روش­‌های درمانی مختلف به آن­ها کمک می­‌کنند که با درک بهتری از یکدیگر، بتوانند برای بهبود رابطه­­‌شان، اهداف مناسبی را در نظر گرفته و در راستای دستیابی به آن اهداف، اقدام کنند. نتیجه­‌ی نهایی پیشرفت زوج در ایجاد رابطه‌­ای رشدیافته ­تر، سازگارانه­ تر و رضایت‌­بخش ­تر است.

زوج درمانی و خانواده درمانی

خانواده‌درمانی

خانواد‌‌‌ه‌­درمانی شامل رو‌ش‌­های مختلفی است که ریشه‌­ی آسیب­‌های روانی را به­ جای فرد در سیستم خانواده جستجو می­‌کند. حذف روش­های مداخله در خانواده‌­درمانی، تغبیر در سیستم ارتباط خانواده است. در این روشِ درمانی اعتقاد بر این است که مشکل هر فرد را نمی­توان مستقل از بافت آن ارزیابی و درمان کرد. به عبارت دیگر نمی­‌توان از فرد انتظار داشت، تغییر کند، مگر اینکه سیستم خانواده هم تغییر کند. شیوه­‌های مداخله در خانواده‌­درمانی متفاوتند. در برخی شیوه­‌ها از همه­‌ی اعضای خانواده برای شرکت در تمام جلساتِ درمان دعوت می­‌شود. در برخی دیگر در جلسات فردی به اعضای خانواده کمک می­‌کنند تا بهتر بتوانند از عهده­‌ی تعاملاتشان با سایر اعضای خانواده برآیند.